Amsterdam.

Met de kinderen ’n dagje Amsterdam.
Ik wilde ze laten zien, de trots van Nederland.
Maar wat is er overgebleven van ons trotse zeevarende natie?
De Gouden Eeuw.
Prins van Oranje en de V.O.C..
Prachtig uitgebeeld in het wassenbeeldenmuseum Madame Tussaud.
Geweldig dat replica van zo’n oude V.O.C. schip bij de rondvaart.
Maar eigenlijk; Amsterdam één grote bouwput.
Voor Metro, het paleis op de Dam in de steigers, straten opgebroken enz..
Graaf, heimachines, bulldozers en vrachtwagens.
Overal.
De woonboten in de grachten waarvan het merendeel verrot en slecht onderhouden.
Alles zo troosteloos, verre van welvarend.
Gek eigenlijk je zou toch zeggen dat er geld genoeg is.
Het enige waar je niet voor hoefde te betalen was de lucht die je inademde.
Om je auto te parkeren moet je bijna een hypotheek voor afsluiten.
Ik dacht althans dat ik eigenaar van de parkeergarage was geworden.
Sterker nog: je voelt jezelf een halve crimineel als autobezitter.
Maar goed, we hebben een geweldige tijd gehad met onze kinderen.
De zege van het multiculturele; wat een keus aan restaurants!
En we zijn zo slim geweest om met de trein te gaan.
Wat op zich ook een risico met zich mee bracht.
Maar het vroor niet dus de wissels deden het en het was geen herfst dus
geen blaadjes op het spoor.
Wat een stress waaraan je je aan bloot stelt eigenlijk.
Als ik Brel beluister over Amsterdam denk ik;
had hij ook hersenletsel toen hij het liedje schreef?