02/nov/09

Beetje.

“Geluk, geluk is een hangmat waarin je lang lui in
ligt te slapen in een wezenloze stilte”.
Van Frank Boeijen.
Moest ik vanmorgen aan denken.
Het is niet moeilijk om te zien wat schuilt in deze woorden.
Mensen liggen niet meer in die hangmat.
Althans zelden.
De hypotheek moet toch betaalt.
En de auto?
O, nog 24 termijnen..
Maar wat erger is:
tijd.
Niet bewust, het gaat voorbij.
Pas als je niet meer hebt.
Of nog slechts een beetje.
Ik heb altijd nog maar een beetje.
Daarom steeds bewust.
De pijn als mensen achteloos.
Het gaat voorbij.
Lange gangen.
Automatische deuren.
Geven toegang naar,
naar een beetje,
beetje…


Reacties