Jezelf.

De impasse,
groot.
Begeef je je in die enorme leegte.
Enkel verantwoording aan jezelf verschuldigd.
Ja ook zij begeeft zich daar.
Je reikt haar de hand.
Ze neemt hem echter niet.
Hoe ver kan je gaan?
De grenzen reeds jaren eerder verkend.
Met licht gemak erover heen.
Maar toen was duidelijk tegenover wie je stond.
En nu als het ware laten horen,
zien,
dat je er staat.
Wat je voren jaren reeds wist.
Ach dat komt wel nu even niet want je moest nog eerst…
Je hebt nu.
Ja en nu moet je.
Maar wie waagt die sprong?
En hoe moet je dan springen?
En eigenlijk die angst.
Want dat kun je toch eigenlijk niet.
Zij die reeds jaren langs de kantlijn riepen.
In geen velden of wegen.
Want het is al zolang geleden.
Maar jij?
Als gisteren,
alles overwonnen.
Behalve,
jezelf…