Uitleggen.

Gaande de tijd steeds weer.
Met veel woorden,
ontkrachten wat voor mij van belang is.
Natuurlijk van aard.
Slechts van belang voor degene die delen.
Het geluk,
blijdschap,
vrijheid.
Al die jaren willoos.
Vol overgave aan jou.
Gaat het dan weer zo voorbij?
In mijn handen.
De jouwe.
Het kan zoveel beter.
Slechts een illusie.
Steeds weer bereikbaar voor hen.
Dus niemand vraagt zich af.
Niet meer veranderen.
Wat nou als ik stop?
Als een luie poes in de zon.
Alleen voor mij.
Ik naast je vrij.
Mijn handen op je warme lijf.
We lachen,
lachen,
niet uit te leggen.