Terug gevonden.

Ik keek uit over het meer en de bergen.
En langzaam besefte ik.
Het jongetje die ik ooit was.
De man,
die ik weer ben.
Dapper.
Moet breken met het oude.
Dat wat zo bepalend was voor mijn leven.
Telkens weer lijdzaam in meegegaan.
Als een rots onwrikbaar aanwezig.
Een baken van rust om steeds op terug te kunnen vallen.
Zelfs financieel.
Dan steeds de hoop gevende dat het beter wordt.
Een beloofde wereld die nooit zou komen.
De arrogantie wat hier mee gepaard ging.
Opnieuw geboren.
Een wereld uiteindelijk geheel door mijzelf geschapen.
Daardoor ben ik niemand schuldig.
Sterker nog zij mij.
Want ik heb gegeven.
Maar ik scheld kwijt.
Wat ik terug wil is mijn vrijheid.
Vrij van de verantwoording die niet de mijne is.
Daarmee mijn jeugd.
Mijn gelijk is geen geluk.
Wel de terug gevonden eigenwaarde.