27/jul/09

De eerste of laatste keer.

Waarom word ik er zo melancholische van?
Van de eerste of de laatste keer.
Iets uit mijn jeugd?
Als ik terug kijk.
Bij al mijn eerste of laatste keren was hij er nooit.
Mijn eerste schooldag.
Van kleuterschool tot alle andere scholen waar ik ooit naar toe ben gegaan.
Als kind moest ik, omwille van, steeds weer een wereld de rug toekeren.
Het bekende, vertrouwde waar ik meester was.
Wat mijn wereld vormde.
En dan steeds dat afscheid van vriendjes en vriendinnetjes.
We schrijven, bellen, mailen.
Ik zou ze nooit meer zien.
Houd ik daarom vast aan alles wat ik doe?
Geen afscheid kunnen nemen.
De eerste of de laatste keer.
Ik probeer er te zijn voor mijn kinderen bij hun eerste keer.
Zeker ook bij hun laatste.
Het gaat zo makkelijk stuk.
Mijn perfectie van de laatste of de eerste keer is niet de hunne.
Gelukkig maar
Ik zou ze opzadelen met mijn:
Eerste of laatste keer…


Reacties