Trauma.

Keek een film.
Al tig keer gezien.
Steeds weer enorm onder de indruk.
Wil er over schrijven.
Maar ik val dan in herhaling.
Begin ik zo oud te worden?
Ik denk het niet;
mijn trauma.
Meestal als ik me zo voel; bel ik mijn vriend.
Hij maakt me altijd blij.
We rijden motor door het Limburgse landschap.
Hij op een veel te dure Amerikaanse V-twin.
Ik op mijn veel te snelle Japanse V-4.
Ondanks zijn status voel ik me op mijn gemak.
Ik vraag hem niet.
Toch daagt hij me voortdurend uit.
We kennen elkaar al eeuwig.
Zo verschillend onze werelden.
Slechts één overeenkomst.
Een passie.
Het altijd willen winnen kosten wat kost.
Dan nemen we afscheid.
Ik zal je leren motorrijden.
Leer jij mij dan jouw vak?
Hij lacht;
dat duurt wel effe langer.
Och ik heb de tijd…