Puzzel.

Van de week mocht ik psychologiestudenten wat vertellen.
Kennis.
Slimme koppen van zo’n universiteit.
Veel kennis.
Maar dé kennis?
Ik weet het niet.
Ze hingen aan mijn lippen.
Hun theoretische kennis is enorm.
Maar praktische?
Gezwegen over oplossingen voor NAH problemen.
Wordt hen niet verteld.
Leren hersenen uit elkaar te halen als een puzzel.
Raken echter in de problemen als een stukje ontbreekt.
Of een stukje is kapot.
Niet bij machte een nieuw stukje te maken.
Een prachtige puzzel maar slechts gefocust op dat ene.
Enkel geleerd het kapotte of ontbrekende stukje te ontdekken.
Ik leer hen kijken naar de hele puzzel.
Dat dat wat de puzzel vormt slechts een samenraapsel is van stukjes.
Het ontbrekende of kapotte stukje eenvoudig te repareren is.
Simpel door anders naar de puzzel te kijken.
Want welke puzzel is goed of stuk?
Pas als je de waarde er aan hangt van goed of stuk.
De alles overheersende conventie opgelegd door de gemeenschap.
Heb de kracht je daarvan te onttrekken.
De kracht om jouw eigen puzzel te maken…