Toevoegen.

Is het dankzij of ondanks mijn ongeluk?
Al de kontakten die ik met zoveel verschillende mensen heb.
Zoals ik al eerder geschreven heb op ene moment tussen 100%
Chinezen dan weer Russen, Duitsers of plots bevind ik mij
midden tussen “oer” Limburgse mensen met hun gewoonten en dialect.
Ontmoet een Amsterdammer.
Zijn aangrijpend verhaal over zijn hersenletsel.
Een Hagenees,
hij vertelde van zijn werk in de 2e kamer in Den Haag.
Een paar dagen later nog een geheel andere Hagenees.
Een beeldend kunstenaar.
Och ik kon hem toevallig met acupunctuur helpen.
Een Zimbabwaan,
van zijn familie, zijn leven daar.
Een Amerikaan,
ja uit de staat Mississippi.
Over bedrijfspsychologie hier en in de VS.
O en dan nog die ontmoeting met een eigenaar van een gay-escortbureau.
Nouja nou vraag ik u?
Nee ik heb er helemaal niets mee maar dingen gebeuren soms.
Pfft, ik weet het soms niet meer.
De gesprekken de verhalen gaan soms nergens over.
Echter zelden.
Ze gaan juist vaak over de dingen die het hem doen.
Het leven.
Ik ben geen reiziger naar verre landen.
Ik reis echter door culturen van vele landen of steden door mijn ontmoetingen.
Even mag ik dan proeven, ruiken, horen, voelen de sfeer.
Mijn zintuigen overstelpt door louter mensen allerlei pluimage.
Misschien vormen al deze ontmoetingen wel mijn leven.
Het mooie:
het doet mij steeds verwonderen.
Klein deeltje van een groter geheel.
Ik hoop dat ik iets toevoeg aan dit bont geheel…