Postkaart.

Ik vond hem tussen wat ooit was.
Eigenlijk drie.
Hoe zou het met de afzender gaan?
Ik zal het nooit weten.
Beladen met herinneringen.
Ik keek uit over de stad ergens in het zuiden van Duitsland.
Een driekamer flat.
Een oude vrouw vertelde me haar levensverhaal vol spijt.
Het verloren geluk.
Wellicht nooit geweest.
Hoe ze er uit zag weet ik niet meer.
Evenals haar verhaal.
Voelen doe ik het nog wel.
Kort daarna is ze eenzaam gestorven.
Daar in dat flatje in die miljoenen stad.
En dan die postkaart.
Misschien wel net zo eenzaam.
Het vertelde me van toen.
Eigenlijk zou ik nog even terug willen.
Eisbein en Weissbier,
Rabarberkuchen.
Heel even,
heel even maar.
Die postkaart laat me mijmeren.
Maakt me ook bewust.
Het kontrast van twee levensverhalen.
Eigenlijk van drie.
Want ook de mijne.
De spijt maar zeer zeker ook het mooie.
Drie totaal verschillende werelden.
Liebe Grüsse aus:
München, Frankfurt en Kopenhagen.