15/sep/08

Beeld.

Weet u ik ben eigenlijk niet zo’n kunstzinnig type.
Werd uitgenodigd om een me paar daagjes uit te leven op een steen.
Beitel en hamer werd in mijn handen gedrukt.
Bikken, schaven en schuren.
Naarmate de dag vorderde leerde ik een stukje ik kennen.
Een stukje ik wat ik nog niet kende.
De steen vertelde me een verhaal of was het ik die vertelde?
Ik zag een beeld in de steen.
Een beeld waarmee ik al heel mijn leven mee vecht.
De dualiteit.
Naarmate het beeld vorderde begreep ik steeds beter.
Maar welk beeld vorderde nu eigenlijk?
Mijn beeld als perceptie of mijn beeld van de steen.
De steen deed mij begrijpen wat de dualiteit eigenlijk is.
Het is één.
Slechts twee gezichten.
De kern is dezelfde.
Als de een met de ander vecht, vecht het eigenlijk met zichzelf.
Goed en kwaad,
gelukkig en ongelukkig,
zwart, wit,
jij, ik.
Ik moet nog veel schaven en schuren aan mijn (zelf)beeld voor het af is…


Reacties