Besef van wat nooit meer zal zijn.

Hij zou komen met de motor.
Maanden eerder met de motor gevallen.
Niet onbezonnen hard, eigenlijk onschuldig,
toch een gecompliceerde schouderbreuk.
Schouder was weer redelijk goed.
Tja één dag voor zijn komst,
gevallen met de scooter.
Met de scooter???!!!
Ja en wéér zijn schouder maar nu erger.
Eric en ik hebben nogal een bewogen motorverleden samen
daardoor een band dat ik niet goed beschrijven kan.
Altijd in onze gedachten: we gaan weer ooit samen rijden.
Nu het besef, ons besef, dat wij nooit meer zoals vroeger
samen zullen motorrijden.
Toen wij zondag elkaar de hand gaven wisten wij beide dat.
Ouder worden betekent steeds meer loslaten wat ooit was.
Het lijf, onze lijven, brokkelen af in onze handen daarmee ons
verleden meesleurend in de diepte van wat ooit was.
Ondanks ons krampachtig vast willen houden aan dat verleden
weten we, ja verdomd weten we,
het zal nooit meer zijn…….