20/jun/22

Brieven aan een vriendin 5.

Vast gemist mijn Spinsel vorige week?
Toch?
Was een paar daagjes naar Normandië.
Een geweldige reis.
heerlijk gegeten en veel gezien.
Ik pak een serie brieven op die ik ooit ben begonnen
na een reisje naar Berlijn.
Lees ze.

Brieven aan een vriendin 5.

Normandië.
Daar naar Omaha beach geweest waar de Amerikanen geland zijn.
Poeh Liefste dat was een hele vreemde ervaring.
Dit heb ik nog nooit zo intens gevoeld,
ja in Berlijn bij de Joden herdenk plaats maar daar waren geen mensen fysiek begraven.
Dit ging veel dieper en kon ik het echt niet hebben.
Eerst moesten we langs een Amerikaanse beveiligingspost.
Daar controleerden ze wat we bij ons hadden en toen liepen we door naar een enorm
gedenkteken met uitzicht over duizenden witte kruizen.
Dat gevoel dat ik toen kreeg greep me echt bij de keel.
Ik moest zo huilen en ik kon er helemaal niets aan doen.
De energie die daar heerste kon ik gewoon niet aan.
Later zijn we ook naar de Duitse begraafplaatsen geweest.
De agressor.
Echter jonge jongens.
Wat wisten zij?
Jongens van 18 en 19 jaar waarvoor zijn ze gestorven?
Voor één idioot net als nu in Oekraïne.
Die contrasten; toen, nu.
Onze Yoshi 23 jaar net geslaagd voor commerciële economie aan de HAN.
De wereld ligt aan zijn voeten.
Die jongens toen?……


Reacties