Van mijzelf.

Zit aan de buis gekluisterd; de Olympische spelen Tokio 2021.
Maar waarom word ik er zo emotioneel van?
Ik zei vorige week Dennis van der Geest maar bedoelde Henk Krol.
Waarom hij?
Omdat hij mijn gevoel zo goed verwoord.
Neeej, mijn sport prestaties niet te vergelijken met deze topsporters.
Maar ik weet wel hoe het voelt om deel te nemen aan zo’n groot sportevenement.
Deed in 2011 mee aan Escrime championnat d’Europe vétérans.
Europese kampioenschappen schermen in Frankrijk voor veteranen.
Immense sporthallen van Hénin-Beaumont Frankrijk.
Ik stond er tegenover,
3 Fransen, 1 Italiaan en 1 Spanjaard.
Misschien in totaal 12 minuten geschermd.
Dan tableau om 10 treffers.
Ja tegen de Fransman Chatelus de uiteindelijke Europees kampioen.
Verloor nipt met 10 – 2.
Puh, toch 2 mooie treffers tegen hem gemaakt.
Nee echt geen gelukstreffers maar ik was nog niet echt warm.
En die Fransen schermen echt als idioten.
Ik bedoel dat is niets in vergelijk met mijn schermtechniek en stijl.
Uiteindelijk 223e van de 225 geworden.
Dus niet laatste maar ook niet een na laatste!
4 juni 1993 in het Radboud ziekenhuis Nijmegen.
Jaar ziekenhuis.
Was een beetje stuk.
Jaren, jaren, trainen en nog eens trainen.
Van niet meer kunnen lopen tot weer kunnen lopen.
Een ongelofelijk gevecht laat staan om überhaupt weer te kunnen schermen.
Om dan 18 jaar later de woorden van de hoofd secondant te horen:
“Monseigneur Engarde”
“Vous prêt?”
“Allez”.
Geen gouden plak voor mij en toch; had ik meer kunnen winnen?
Want ja ik heb gewonnen.
gewonnen van mijzelf…….