Vaarwel.

Ja daar zat je dan in je rolstoel.
Afgesloten van de wereld in een verpleeghuis.
Ik bezocht je.
Na maanden reflectie.
Een verleden van niet ingeloste verwachtingen.
Mocht ik toen verwachten als kind?
Mag hij nu verwachten als vader?
Men zegt,
Tijd heelt alle wonden.
Ik dacht je bent niets verandert, ondanks,
ondanks CVA.
Een excuus?
Hij zei; waarom kom je nu pas?
Ik zei: ik ben er nu toch
Dacht: waar was jij al die jaren vader?
Hij zei: jij kunt helemaal niets.
Ik dacht,
nee, nee niets,
vaarwel vader…….