Essentie.

Jaren geleden kreeg ik les.
Van een man wiens kennis verder dan ik ooit kan leren.
Hij koketteert met zijn leraren.
China, Taiwan en Korea.
Jaren in Zen kloosters.
Wat weet ik?
Een correspondentie met hem.
Ik zal nooit leren de Oosterse wijsheid van TCM (Traditional Chinese
Medicine).
Mijn achting en respect bleef stijgen.
Op al mijn brieven/mail.
Slechts één antwoord: ‘ik begreep niet de essentie van TCM’.
Jaren later in een klein dorpje ergens in Limburg.
Sprak ik hem weer.
Tai Chi Chuan.
Meesterlijk zijn uitleg en ik begreep plots:
TCM.
Door hem verworden tot een westers mathematisch fenomeen.
Toch slechts een wetenschap bedacht door eenvoudige arme boeren.
Tian, Ren, Di.
Hemel, mens, aarde.
Alleen maar.
Ik voelde plots medelijden voor de man.
Ondanks zijn jaren studie bij meesters in de bergen van China.
Nooit verder gekomen dan kennis.
Slechts kennis.
En ik begreep de essentie…