Zeggen.

Een hele dag was ik deelgenoot van een grote Chinese bijeenkomst.
Tjeetje wat kunnen die mensen orakelen!
En dan mijn Chinese tolk, hij vatte alles in drie regels in het Nederlands samen.
Ik was verbaasd.
Och zei hij, Chinezen kunnen nogal breedsprakig zijn.
Kan ook in een paar woorden…
Naja.
Mijn meester zat slechts aan het hoofd.
Maar zei niets.
Slechts zijn aanwezigheid zei datgene wat hij moest zeggen.
Ik heb gemerkt Chinezen kunnen enorm orakelen maar zijn nog meer meester in het niets zeggen.
Deze taal is voor mij moeilijker als het Chinese woord.
Het maakt me onzeker.
Hun houding voor mij velerlei interpreteerbaar.
Voor hen slechts ’n enkele.
Tjee heb al heel wat blunders gemaakt.
Als een olifant in een porseleinkast!
En toch op een of andere manier,
heb ik de sympathie van mijn oude meester.
Althans zo voelt het.
Maarja,
hij zal het nooit zeggen…